Nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym jako tytuł zabezpieczenia.
Nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym jest – ze względu na przypuszczenie o pewności i prawdziwości dokumentów, na podstawie których został on wydany – orzeczeniem, którego pozyskanie jest z punktu widzenia powoda bardzo dogodne. W przeciwieństwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, który traci moc w następstwie skutecznie wniesionego sprzeciwu przez pozwanego, nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w momencie jego wydania stanowi wykonalny tytuł zabezpieczenia, bez konieczności nadawania mu klauzuli wykonalności. Odgrywa on taką samą rolę jak postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydane w postępowaniu zabezpieczającym. Nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym jest tytułem zabezpieczenia na podstawie przepisu prawa wobec powyższego dodatkowy wniosek powoda w pozwie o zabezpieczenie powództwa należy uznać za bezprzedmiotowy.
Wierzyciel (powód) który składa wniosek o dokonanie zabezpieczenia na podstawie nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym jest w znacznie lepszej sytuacji niż powód wnoszący o wydanie postanowienia o zabezpieczenie dochodzonego roszczenia na ogólnych zasadach (art. 730 k.p.c.). Gdyż zwolniony jest on z obowiązku wykazania przesłanek określonych w art. 730 (1) k.p.c. (wykazanie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia), jak również zwolniony jest z obowiązku składania dodatkowego wnioskiem o nadanie nieprawomocnemu nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności jak w przypadku postanowienia o zabezpieczeniu.
Korzyści dla wierzyciela z uzyskania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym jako tytułu zabezpieczenia jest znacznie więcej. Kolejnym z nich jest brak wskazania sposobu zabezpieczenia w treści nakazu zapłaty. Sposób lub sposoby wskazuje uprawniony we wniosku o wykonanie zabezpieczenia składanego do komornika sądowego. Zgodnie z art. 747 k.p.c. uprawniony dla roszczeń pieniężnych może wskazać takie sposoby zabezpieczenia jak: zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego.
W tym miejscu należy wspomnieć o niedopuszczalność zabezpieczenia roszczeń przeciwko Skarbowi Państwa. Na podstawie nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym nie można zabezpieczyć roszczeń pieniężnych przeciwko Skarbowi Państwa.
Los zabezpieczenia zależy od istnienia nakazu zapłaty. W sytuacji uchylenia nakazu zapłaty unormowanie szczególna z art. 492 KPC przestaje obowiązywać i zastosowanie znajdą przepisy ogólne. Pozwany może się bronić przed wykonaniem nakazu zapłaty jako tytułu poprzez: domaganiu się ograniczenia zabezpieczenia lub też na żądaniu stwierdzenia upadku zabezpieczenia. Pozwany może w każdym czasie wystąpić z wnioskiem o ograniczenie zabezpieczenia, w szczególności zaś w sytuacji, gdy złoży odpowiednią sumę na rachunek depozytowy sądu. Zgodnie z art. 492 § 1 KPC zabezpieczenie będzie dokonane, jeżeli dłużnik złoży na rachunek depozytowy sądu odpowiednią sumę pieniędzy. W przypadku roszczeń pieniężnych będzie to wysokość zasądzonej kwoty wraz z wysokością wymaganych odsetek, a w przypadku dochodzenia rzeczy zamiennych – równowartość przedmiotu sporu.